Ik ben een atleet met een Olympische droom die uitblijft.

2020-2021
Geen woorden voor.

2020 gestart met een droom, een droom die ik nooit te luid wou uitspreken omdat de kans om de droom waar te maken altijd nihil is geweest.
2020 het jaar waar ik gedemobiliseerd werd door een ernstige knieblessure, een blessure dat me als atleet anders heeft laten trainen.
2020 het jaar waarin de Olympische Spelen uitgesteld werden naar 2021 door Covid.

2021 startte met vertrouwen, ik voelde me terug atleet. Ik voelde me terug bokser.
Mijn bewegingen gaan terug dynamisch en explosief in de ring. Ik begin mezelf terug te herkennen.
Maar toch anders, gegroeid als mens en als atleet.
2021 de Olympische Spelen in handbereik. Niet meer zo veraf… Klaarstomen, plannen trainen en werken. Dezelfde routine elke dag maar dagelijks toch anders.
2021 het jaar waarin mijn grote droom terug bij dromen blijft. De Olympische wereldkwalificaties, geannuleerd. Geen kans om de eerste Belgische damesbokser op de Olympische Spelen te worden.

Dit jaar was enorm. Voor iedereen. Hoe ik hierop terugkijk?
Een jaar waar ik kansen kreeg om mezelf als atleet te herontdekken. Een jaar waarin ik gesteund werd door de beste physio, die me mentaal en fysisch sterk maakt(e). Een jaar waarin mijn vrouw me bleef mooi vinden, terwijl het zo moeilijk was mezelf als mooi te beschouwen. Een jaar waarin mijn vrienden in me bleven geloven.

Ik ben een atleet, met een Olympische droom die uitblijft. Maar de Olympische gedachte blijft. We blijven trainen naar het volgende doel. Want zoals iemand naast me zei: je bent de architect van je eigen leven.

Bedankt Team Squadt.be en Team Belgium, bedankt Vlaamse Boksliga om me terug te willen integreren.

Succes aan de Belgische jongens die hun ticket nog kunnen verzilveren. Een van jullie zal er staan en Belgische geschiedenis schrijven.

Oshin